Als ik de film had kunnen maken, zou hij gaan over vrouwen die leven onder onmogelijke omstandigheden maar weigeren te buigen voor de onderdrukkende man en diens religie, dogma, feodaliteit, cultuur en wet.

Als een ware decadente Romeinse imperator bezwoer de charismatische voorman Damiano David zijn toeschouwers en trok hij me mee naar een wereld van de hedonistische verbeelding. Ik voelde me bevrijd uit de ketenen van de deugende denk-dwangbuis waaraan soms in dit land – en ook tijdens deze editie van het songfestival – geen ontsnapping meer mogelijk lijkt.